Utlenianie węglowodanów

Otyłość zalicza się do chorób przewlekłych. Wśród czynników sprzyjających nadwadze wymienia się uwarunkowania genetyczne, brak aktywności fizycznej i niewłaściwą dietę.

Co roku wzrasta odsetek osób dotkniętych otyłością. Winą za zaobserwowane zjawisko nie można obarczyć jedynie czynników genetycznych. Wprawdzie zmieniona ekspresja niektórych genów u płodu, który rozwijał się w trudnych warunkach, wpływa na nadmierny apetyt u dorosłych, ale nie można pomijać pozostałych czynników.

Czym jest otyłość?

Mianem otyłości określamy zwiększanie masy ciała uwarunkowane nadmiernym rozwojem tkanki tłuszczowej. W 1985 roku Międzynarodowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała otyłość za chorobę przewlekłą.

Przyczyny otyłości

Nadmierna podaż energii w stosunku do potrzeb organizmu przyczynia się do otyłości. W przypadku podstawowej przemiany materii mówimy o porcji energii, która w warunkach spoczynku pozwala zachować podstawowe czynności życiowe. U osób, które cieszą się szczupłą sylwetką, pochłania ona 50-70% dziennego wydatku energetycznego, podczas gdy u osób otyłych znacznie mniej.

Hipoteza „oszczędnych genów”

Od pewnego czasu środowiska naukowe postulują hipotezę „oszczędnych genów”. Przypuszcza się, iż informacje zapisane w DNA odpowiadają za lepsze przyswajanie i wykorzystywanie energii zawartej w pokarmach.  To rozwiązanie pozwala zmagazynować energię na „chude lata”.  Ludzie, u których ujawniają się oszczędne geny, są potomkami osób, które przeżyły głód w XIX-wiecznej Europie.  Wymarły wówczas osoby, które gorzej wykorzystywały energię metaboliczną, zawartą w żywności i nie dysponowały zapasem energii w postaci tkanki tłuszczowej.

Preferencyjne utlenianie węglowodanów

Przeprowadzone badania wskazują, iż otyłości sprzyja preferencyjne utlenianie węglowodanów. Osoby, których organizm szybciej utlenia cukry niż lipidy, są 2,5-krotnie bardziej narażone na otyłość niż ludzie, którzy w pierwszej kolejności utleniają tłuszcze.

Zaburzenia neurohormonalne a nadwaga

Ludzie, którzy zmagają się z nadwagą,  często cierpią na zaburzenia neurohormonalne. Choć spożywają posiłki, nie odczuwają sytości.  Kiedy w organizmie wzrasta stężenie cukru, trzustka uwalnia insulinę. Ta z kolei sprzyja magazynowaniu nadmiaru energii w postaci tłuszczu. Jednocześnie stymuluje syntezę leptyny w tkance tłuszczowej. Leptyna pełni funkcję czynnika sytości. Oddziałuje na ośrodek sytości w podwzgórzu i tym samym zmniejsza apetyt.

Otyłości sprzyjają różne czynniki. Dużą rolę odgrywają uwarunkowania genetyczne. Osoby, które po przodkach odziedziczyły „oszczędne geny”, są szczególnie narażone na nadwagę.